Potop – polski film historyczny z 1974 roku w reżyserii Jerzego Hoffmana, będący trzecią ekranizacją powieści Henryka Sienkiewicza pod tym samym tytułem. Akcja filmu toczy się podczas potopu szwedzkiego w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, a jego głównym bohaterem jest awanturniczy chorąży Andrzej Kmicic, który zostaje okryty hańbą wskutek podpalenia wsi oraz kolaboracji ze środowiskami proszwedzkimi; wskutek tego zmienia swe nazwisko, pod którym próbuje naprawić swe krzywdy i przeżywa zmianę swej osobowości. Pomysł na ekranizację Potopu zrodził się w 1969 roku, gdy Jerzy Hoffman wraz z historykiem Adamem Kerstenem przygotował scenariusz do adaptacji, skracając lub usuwając liczne oryginalne wątki zawarte w powieści. Na realizację filmu przeznaczono budżet w wysokości 100 milionów ówczesnych złotych. W czasie realizacji film był największym przedsięwzięciem produkcyjnym w historii polskiej kinematografii. Zdjęcia do filmu nakręcono w latach 1971–1973, korzystając z plenerów polskich i radzieckich. W obsadzie aktorskiej znaleźli się między innymi Daniel Olbrychski, Małgorzata Braunek, Tadeusz Łomnicki i Kazimierz Wichniarz.

Soczewki odzwierciedlają to jak widzą nasze oczy. Kiedy skupiamy wzrok na danym punkcie np. na ekranie monitora. To nasze oczy widzą to co znajduje się obok monitora, za nim itp. ale te peryferia są nieostre. Film używa tego efektu do kierowania naszej uwagi w określone miejsca. W scenach gdzie mamy dwóch aktorów, który w jednym kadrze rozmawiają ze sobą, często możemy zaobserwować zmianę ostrości kamery w zależności od tego, który z bohaterów akurat wypowiada swoje kwestie. Nasze mózgi poprzez zmianę ostrości automatycznie dostosowują swoją uwagę do odpowiedniego bohatera.